Het beste materieel voor de beste prijs, dat is uiteraard wat iedereen wil. Dit om binnen het bestaande budget zoveel mogelijk gevechtskracht te genereren. Daar is recent nog de wens ‘Zo snel mogelijk’ bijgekomen.

Maar spelen andere factoren niet ook een rol? En dan denken we niet in de eerste plaats aan de economische belangen van de defensie industrie, maar aan beschikbaarheid. Want wat heb je aan het beste materieel als dat op het moment suprême niet beschikbar is? De Russische invasie van Oekraïne laat zien dat dreigingen snel kunnen omslaan in een daadwerkelijk conflict en laat daarmee ook het belang zien van een defensie industrie die is voorbereid om dit soort onverwachte piekbehoeftes op te vangen. Dit geldt voor de Europese defensie industrie maar zeker ook zeker ook de Nederlandse. Want áls het er op aankomt, is een zekere mate van zelfredzaamheid cruciaal.

De beschikbaarheid van vaccins tijdens de Corona crisis heeft ons geleerd dat het hemd nog altijd nader is dan de rok. Zelfs buurlanden en EU staten schermden met exportverboden voor schaarse vaccins en andere middelen. Welke lessen kunnen we daaruit voor onze defensie- en veiligheidswereld trekken. Is beschikbaarheid onder crisisomstandigheden überhaupt een factor in ons materieelkeuzeproces? En op welke wijze kunnen we ons voorbereiden op de situatie dat we ook weleens helemaal achteraan de rij terecht kunnen komen? En op welke primaire technologieën moeten we ons dan richten?

Helpt het hebben van unieke technologische kennis, een sterkere nationale defensie industrie, betere afspraken en ruilmiddelen? Hoe verhoudt zich dat met het streven naar Europese Strategische Autonomie?

Tijdens het Kooy symposium van 2024 gaan we in op deze vragen.